تاثیر سن بر خطر ابتلا به سرطان رحم

سرطان رحم نوعی سرطان است که رحم را که اندامی است که در آن جنین در دوران بارداری رشد می کند، درگیر می کند. شایع ترین نوع سرطان رحم سرطان آندومتر است که در پوشش داخلی رحم ایجاد می شود. سرطان رحم در هر سنی ممکن است رخ دهد، اما در زنانی که یائسگی را پشت سر گذاشته اند، شایع تر است.

بررسی اجمالی سرطان رحم:

سرطان رحم سرطانی است که در سلول های رحم که اندام توخالی در دستگاه تناسلی زنانه است شروع می شود. رحم محل رشد جنین در دوران بارداری است و دارای دو قسمت اصلی است: بدن و دهانه رحم. بدن قسمت بالایی رحم است و دهانه رحم قسمت پایینی است که رحم را به واژن متصل می کند.

شایع ترین نوع سرطان رحم سرطان آندومتر است که در پوشش داخلی رحم ایجاد می شود. انواع دیگر سرطان رحم شامل سارکوم رحم است که در عضله یا سایر بافت های رحم ایجاد می شود و سرطان دهانه رحم که در سلول های دهانه رحم ایجاد می شود.

علائم سرطان رحم:

علائم سرطان رحم می تواند در زنان متفاوت باشد، اما ممکن است شامل موارد زیر باشد:

1. خونریزی غیرطبیعی واژینال مانند خونریزی بین قاعدگی، پس از یائسگی یا در حین مقاربت
2. درد یا ناراحتی لگن
3. ترشحات غیر طبیعی واژن
4. درد در هنگام ادرار کردن
5. درد هنگام مقاربت

تاثیر سن بر خطر ابتلا به سرطان رحم:

خطر ابتلا به سرطان دهانه رحم با افزایش سن به ویژه پس از یائسگی افزایش می یابد. یائسگی به عنوان توقف دائمی قاعدگی تعریف می شود که زمانی رخ می دهد که زن برای 12 ماه متوالی پریود نشده باشد.

پس از یائسگی، تولید استروژن در بدن، هورمونی که به تنظیم چرخه قاعدگی کمک می کند، کاهش می یابد. استروژن در ایجاد سرطان رحم نقش دارد زیرا می تواند رشد سلول های غیرطبیعی را در پوشش داخلی رحم تحریک کند.

طبق گزارش انجمن سرطان آمریکا، میانگین سنی که در آن زنان مبتلا به سرطان رحم تشخیص داده می شوند 60 سالگی است.

حدود 3 مورد از هر 4 مورد سرطان رحم در زنانی که یائسه هستند تشخیص داده می شود، یعنی حداقل 12 ماه است که پریود نشدند.

زنانی که یائسگی را پشت سر گذاشته‌اند، نسبت به زنانی که هنوز عادت ماهانه دارند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به سرطان رحم هستند. با این حال، زنانی که هنوز یائسگی را سپری نکرده‌اند نیز می‌توانند به سرطان رحم مبتلا شوند، به‌ویژه اگر دارای عوامل خطر خاصی مانند چاقی، سابقه خانوادگی سرطان رحم، یا سابقه بیماری‌های خاص مانند دیابت یا فشار خون بالا باشند.

عوامل خطر برای سرطان رحم:

علاوه بر سن، چندین عامل خطر دیگر نیز وجود دارد که می تواند خطر ابتلا به سرطان رحم را در زنان افزایش دهد. برخی از این عوامل خطر عبارت هستند از:

1. چاقی:

زنان دارای اضافه وزن یا چاق نسبت به زنان دارای وزن مناسب در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به سرطان رحم قرار دارند.

2. هورمون درمانی:

زنانی که استروژن درمانی را بدون پروژسترون برای مدت طولانی مصرف کردند در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به سرطان رحم هستند.

3. سابقه خانوادگی:

زنانی که سابقه خانوادگی سرطان رحم دارند، خود در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به این بیماری هستند.

4. نژاد:

زنان آفریقایی آمریکایی نسبت به سایر نژادها در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به سرطان رحم هستند.

5. سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS):

زنان مبتلا به PCOS، یک اختلال هورمونی که بر تخمدان‌ها تأثیر می‌گذارد، ممکن است در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به سرطان رحم باشند.

تشخیص سرطان رحم:

اگر دکتر مشکوک باشد که یک خانم ممکن است سرطان رحم داشته باشد، معمولاً یک سری آزمایش برای تأیید تشخیص انجام می دهد. این آزمایشات ممکن است شامل موارد زیر باشد:

1. معاینه لگن:

یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی لگن را برای بررسی هرگونه توده یا ناهنجاری بررسی میکند.

2. تست های تصویربرداری:

آزمایش های تصویربرداری، مانند سونوگرافی، سی تی اسکن یا MRI، ممکن است برای بررسی هر گونه ناهنجاری در رحم یا بافت های اطراف استفاده شوند.

3. بیوپسی:

بیوپسی شامل برداشتن یک قطعه کوچک از بافت رحم و بررسی آن در زیر میکروسکوپ برای وجود سلول های سرطانی است.

گزینه های درمانی برای سرطان رحم:

گزینه های درمانی سرطان رحم به مرحله سرطان، سن و سلامت کلی بیمار و سایر عوامل بستگی دارد. گزینه های درمانی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

1. جراحی:

جراحی رایج ترین درمان سرطان رحم است. هدف از جراحی برداشتن بافت سرطانی از رحم و هر بافت اطراف آن است که ممکن است تحت تأثیر قرار گیرد. در برخی موارد، هیسترکتومی ممکن است انجام شود که شامل برداشتن کل رحم است.

2. پرتودرمانی:

پرتودرمانی از اشعه ایکس با انرژی بالا برای از بین بردن سلولهای سرطانی استفاده میکند. ممکن است قبل از جراحی برای کوچک کردن تومور یا بعد از جراحی برای از بین بردن سلولهای سرطانی باقی مانده استفاده شود.

3. شیمی درمانی:

شیمی درمانی از داروها برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می کند. برای افزایش اثربخشی درمان ممکن است در ترکیب با سایر درمان‌ها مانند جراحی یا پرتودرمانی استفاده شود.

4. هورمون درمانی:

اگر سرطان به هورمون حساس باشد، ممکن است از هورمون درمانی برای درمان سرطان رحم استفاده شود. این شامل استفاده از داروهایی است که مانع از تولید استروژن یا پروژسترون در بدن میشود.

5. درمان هدفمند:

در درمان هدفمند از داروهایی استفاده می شود که به طور خاص سلول های سرطانی را هدف قرار میدهند، بدون اینکه به سلول های سالم آسیب برسانند.

پیشگیری از سرطان رحم:

چندین قدم وجود دارد که زنان می توانند به کاهش خطر ابتلا به سرطان رحم کمک کنند. برخی از این مراحل عبارت هستند از:

1. حفظ وزن مناسب:

زنان دارای اضافه وزن یا چاق در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به سرطان رحم هستند. حفظ وزن سالم از طریق رژیم غذایی و ورزش می تواند به کاهش این خطر کمک کند.

2. مصرف قرص های ضد بارداری:

زنانی که از قرص های ضد بارداری استفاده می کنند ممکن است کمتر در معرض خطر ابتلا به سرطان رحم باشند. هر چه زنی بیشتر قرص های ضد بارداری مصرف کند، خطر ابتلا به این بیماری در او کمتر میشود.

3. ورزش منظم:

ورزش منظم میتواند به کاهش خطر ابتلا به سرطان رحم در زنان کمک کند.

4. داشتن یک رژیم غذایی سالم:

خوردن یک رژیم غذایی غنی از میوه ها، سبزیجات، غلات کامل و پروتئین بدون چربی می تواند به کاهش خطر ابتلا به سرطان رحم در زنان کمک کند.

5. سیگار نکشید:

سیگار کشیدن با افزایش خطر ابتلا به چندین نوع سرطان از جمله سرطان رحم مرتبط است.

مروری کلی بر تاثیر سن بر خطر ابتلا به سرطان رحم:

سرطان رحم یک سرطان شایع زنان است که می تواند زنان را در هر سنی تحت تاثیر قرار دهد. خطر ابتلا به سرطان رحم با افزایش سن، به ویژه پس از یائسگی، به دلیل تغییرات در سطح هورمون افزایش می یابد.

اگر علائم سرطان رحم را تجربه کردید، مهم است که با یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی مشورت کنید.

با درک عوامل خطر سرطان رحم و انجام اقداماتی برای کاهش خطر، می توانید شانس خود را برای پیشگیری از این بیماری افزایش دهید. اگر سرطان رحم در شما تشخیص داده شود، چندین گزینه درمانی در دسترس است، از جمله جراحی، پرتودرمانی، شیمی درمانی، هورمون درمانی و درمان هدفمند. با تشخیص و درمان سریع، چشم انداز زنان مبتلا به سرطان رحم به طور کلی خوب است.